Maand: april 2006

Mag ik even de aandacht voor een Franse componist ? Gérard Grisey, in 1998  – veel te vroeg natuurlijk – gestorven op 52-jarige leeftijd. De kans is groot dat je nog nooit van de man gehoord hebt. Geeft niet, je bent zeker niet de enige. Maar daar kan nu zondag verandering in komen.
Op de slotavond van Compil d’Avril brengt het Brusselse Ictus Ensemble Vortex Temporum ten gehore.

Vortex Temporum : een wisselende metamorfose van ‘boeketjes gekleurde hallucinaties’ in de ‘maalstroom van de tijd‘
In deze poëtica van de metamorfose, eigen aan de ‘spectrale’ componisten, zijn het de meest troebele momenten die gevaloriseerd worden, uitgezoomd, vergroot – momenten waarop het muzikale materiaal lijkt stuk te gaan, momenten waarop de huid scheurt. Grisey laat de stempel van de tijd voelen op het muzikale basismateriaal, en hier des te sterker omdat hij zich meester maakt van ‘archetypes’. De heel bijzondere aanvangszin van het werk, gejat uit Ravels Daphnis et Chloé , heeft een volmaakt minimalistisch aspect: het is een zuivere, haast neutrale vorm. Hoe neutraler het materiaal, hoe duidelijker de ontwikkeling: dat was het plan van Grisey, het ideaal van een transparant project binnen het clair-obscur van timbres die zich versmelten. Dit maakt Vortex Temporum tot een echt ‘roofdier’, een werk dat zijn toehoorder bijt, dat hem vanaf de eerste noot overmeestert. Verblind door de helderheid, gefascineerd door het clair-obscur.

Gérard Grisey, Vortex Temporum
Zondag 30 april 2006
Raffinerie
Rue de Manchester 21
1080 Brussel

Meer info: Ictus Ensemble, Compil d’Avril, Gérard Grisey en Vortex Temporum

Samen met La Monte Young geldt Terry Riley (Californië, 1953) als de grondlegger van de ‘minimal music‘. Historisch gezien is “In C” een van de allereerste minimal werken. De basisprincipes die later de fundamenten van de minimal muziek zullen uitmaken, zijn er reeds in vervat.
Het werk beïnvloedde Steve Reich, Philip Glass en andere minimalisten, maar evenzeer rockbands als The Who en The Velvet Underground. Grenzen tussen klassiek, jazz, rock en wereldmuziek zijn er bij Riley nooit geweest. In de sixties speelde de Californiër met o.a. John Cale in La Monte Youngs Theater of Eternal Music. In Parijs experimenteerde hij met elektronica en musiceerde hij met jazzlegende Chet Baker. En in 1970 werd hij een leerling van Pandit Pran Nath, die hem inwijdde in de Indische klassieke muziek. Riley is niet zomaar een boegbeeld van het minimalisme, hij is een wereld van muziek.

‘In C’ is niet alleen een mijlpaal in de muziekgeschiedenis, het is ook een heel leuk spelletje. De partituur van de compositie is welgeteld één bladzijde lang en bevat 53 melodische fragmentjes in do groot, die de muzikanten kunnen blijven herhalen zoveel ze zelf willen. Daardoor klinkt het werk ook altijd anders.

Eigenlijk kan het stuk ook beschouwd worden als een manifest van de jaren zestig : de compositie ademt vrijheid (het aantal muzikanten en de keuze van instrumenten is vrij te bepalen ) en  het gaat in essentie over samen muziek maken. Het is dan ook uitermate belangrijk dat de uitvoerders heel nauwgezet naar elkaar luisteren.

‘In C’ is een hypnotiserend en polyritmisch klanktapijt dat voortdurend evolueert en tot anderhalf uur lang kan uitrollen. Het is bovendien een van de zeldzame hedendaagse muziek werken dat door amateurs/studenten gespeeld kan worden zonder aan artistieke kwaliteiten in te boeten.

Cultureel Centrum – Kapellen
Zaterdag 29 april 2006 – 20.00 u
Toegang gratis

Meer info: Cultureel Centrum – Kapellen en Champ d’Action : Project In C
De partituur kan je gratis downloaden door op de foto rechts te klikken.
Benieuwd hoe het zou kunnen klinken ? Luister dan naar dit fragment.

De Stichting Lucien Goethals organiseert dit voorjaar de concertreeks “Music & Motion”. Tijdens drie IPEM-concerten (29/03, 28/04 en 17/05) wordt de relatie tussen muziek en beweging belicht vanuit verschillende standpunten. Aangezien ook de actuele muziekwetenschap sinds kort de relatie tussen beweging en muziek onderzoekt en in de concertpraktijk een hernieuwde aandacht voor motion in music – music in motion merkbaar is, is de presentatie van dit thema aan de buitenwereld een onvervalste uitdaging.

Het Nederlandse Maciunas Ensemble bestaat sinds 1968. Stichtend lid Paul Panhuysen (1934, Borgharen) studeerde schilderkunst, monumentale vormgeving en kunstsociologie, was vervolgens actief in diverse Nederlandse musea en academies, richtte half jaren zestig de aan de Fluxus-beweging verwante kunstenaarsgroep ‘De Bende van de Blauwe hand op’ en startte in 1968 met het experimentele Maciunas Ensemble, genoemd naar Fluxus grondlegger George Maciunas.
Gevonden voorwerpen (objecten) en toevalselementen (chance), systematische ordeningssystemen en mathematische reeksen worden vanaf de jaren zeventig steeds belangrijker voor Panhuysen en ‘geluidskunst’ krijgt een prominente plaats in zijn beeldend werk. Zijn Long String Installations (lange resonerende snaren) waarbij beeld en geluid inspelen op de akoestiek en de architectonische kwaliteiten van een bepaalde locatie bezorgen Panhuysen sinds 1982 een wereldwijde reputatie als innoverend beeldend kunstenaar en performer. Tussen 1980 en 2001 was hij tevens directeur van het door hem opgerichte Apollohuis in Eindhoven, een internationaal georiënteerde vrijplaats waar kunstenaars uit diverse disciplines hun werk konden presenteren (o.a. Jim O’Rourke, Raphael Toral, Derek Bailey, Terry Fox, Remko Scha, Joe Jones, Arnold Dreyblatt, Pierre Bastien). Het Apollohuis hield in 2001, na 476 concerten en performances, 253 tentoonstellingen en installaties, 46 publieke lezingen en symposia en talloze festivals, op te bestaan als publieke ruimte maar laat tot op de dag van vandaag zijn internationale invloed gelden.
Het Maciunas Ensemble wordt verder gevormd door de experimentele componist Jan van Riet (°1947), geluidsartiest en improvisatie-musicus Mario van Horrik (°1956) en Leon van Noorden (°1945)

Na meer dan 35 jaar geeft het ensemble nog steeds blijk van artistieke energie, creativiteit en innovatie. Tijdens dit concert brengen ze vanuit een fascinatie voor beweging enkele nieuwe creaties waarin de verhouding tussen hedendaagse technologie en de bediening van deze technologie door de uitvoerder centraal staan. Door bewuste handelingen en een bijzondere aandacht voor de bewegingen die de performers maken, worden de relaties tussen apparaat en mens of mens en apparaat met behulp van laptops, joysticks, elektronisch materiaal of zelfgemaakte klankbronnen geëxploreerd. Omdat de craties nog in volle ontwikkeling zijn, blijft het concrete concertprogramma tot op de dag van het concert een verrassing.

Zoals steeds zijn de IPEM-concerten en deze concertreeks in het bijzonder bedoeld voor een breed publiek. Een unieke gelegenheid dus om een bijzondere ervaring tegemoet te gaan of nieuwe muzikale ontdekkingen te doen.

Music & Motion / Concert 2
Vrijdag 28 april 2006 om 20.00 uur
Film-Plateau, Paddenhoek 3
9000 Gent

Meer info: Film-Plateau

Paneldiscussie “Music and Movement”
De afdeling musicologie van de Universiteit Gent organiseert op 28 april in de lokalen van het IPEM een paneldiscussie rond het thema “Music and Movement”.
Meer info daarover vind je hier.

Zes jaar geleden creëerde Dick van der Harst, huiscomponist van Het Muziek Lod naar aanleiding van de opening van Brussel 2000 “Het huis der verborgen muziekjes”, een feestelijke suite waarin Brusselse muzikanten van verschillende culturen samen musiceren: flamencozangeres Amparo Cortés, het Galicische meidenkoor Ialma, de Keltische groep Orion, het klassieke octet Oxalys, danseres Sofia Yero, sopraan Katelijne Van Laethem, pianist Fabian Fiorini en percussionist Frédéric Malempré. De achtergronden van Het huis der verborgen muziekjes waren Keltisch, jazz, hedendaags en oud klassiek, traditioneel, Galicisch, Iers, Bretoens, flamenco, Waals, Vlaams, improvisatie… De basishouding van de muzikanten was respect en bereidheid tot samenwerken. Een magische formule zo bleek, want het bleef niet bij het openingsconcert van Brussel 2000. Algauw volgde een tournee in binnen- en buitenland en veroverde Dick van der Harst zowat overal de harten met zijn verborgen muziekjes.

Op algemeen verzoek van de muzikanten én het publiek maakt Van der Harst een vervolg: “Het huis der verborgen muziekjes II“. De muzikanten zijn dezelfde als zes jaar geleden, mét toevoeging van Jean-Philippe Poncin op basklarinet en tenora (een Catalaans dubbelrietinstrument) en Kim Delcour op doedelzak en blokfluit.
Waren in het eerste “Huis der verborgen muziekjes” twee minder bekende liederen van Mozart de leidraad, in “Het huis der verborgen muziekjes II” is het de groep zelf die de rode draad vormt: hun samenspel en de kruisbestuiving zijn de motor van het concert. Dat de muzikanten elkaar intussen door en door kennen, levert onmiskenbaar een groot voodeel op.

Over de voorstelling van afgelopen vrijdag in het Concertgebouw in Brugge stelde Kurt Blondeel in De Morgen (DM, 24 april 2006, p 21): “Qua beoordeling kon het volgelopen Concertgebouw, dat de voorstelling met een halve staande ovatie uitgeleide deed, zich dan ook niet nauwkeuriger uitdrukken“.

De productie is nog te zien in Tilburg (28/04), Tongeren (29/04) en Armentières (17/06). Daarna sluit het huis voorgoed de deuren.
Meer info : Het Muziek Lod

Met al het festivalgeweld van de afgelopen dagen zouden was ik bijna uit het oog verloren dat er ook in de handelsbeurs een concert plaatsvindt dat zeker een op da agenda van iedere muziekliefhebber zou moeten staan.
Arne Deforce, in België al lang geen onbekende meer, concentreert zich als cellist vooral op het hedendaagse solo- en kamermuziekrepertoire, met een voorkeur voor zogenaamd ‘onspeelbare’ werken en experimentele improvisaties. Dit concert met de absolute wereldtop wat betreft hedendaagse muziekkoren, het Lets Radio Kamer Koor gedirigeerd door Kaspars Putnins, is dan ook een kolfje naar zijn hand.
Het programma staat garant voor een vernieuwende en toch vertrouwde klassiek-ervaring. Werk van Josquin des Pres en Nikolas Gombert staat naast levendige, eigentijdse muziek. Een combinatie die net zo natuurlijk aanvoelt als waren er nooit vier eeuwen verstreken tussen het componeren van de stukken.
Het concert opent met Ave Maria van Josquin des Pres en het hedendaagse cellogeluid van Phil Niblock, ondersteund door de videoprojectie “Movement of People Working”: een spectaculaire muzikale ontploffing die je het hele concert niet meer loslaat.
Giacinto Scelsi is één van de meest creatieve componisten van de twintigste eeuw. De immense kracht van zijn ogenschijnlijk eenvoudige muziek is bijna niet in woorden uit te drukken. Het stuk Tre canti sacri is zijn meest intense en complexe polyfone werk.
Het concert sluit af in stijl met een stuk voor cello, koor en tape van Rytis Mažulis, gecomponeerd op initiatief van de Handelsbeurs. Mažulis en zijn werk representeren een nieuwe generatie van Litouwse componisten. Hij probeert intuïtief de fataliteit van de narratieve – lineaire – tijd te doorbreken en de diepte van een geluid te ontdekken. Aan de hand van dit bijzonder programma laten Arne Deforce en het Lets Radio Kamer Koor je genieten van een schitterend en tegelijk turbulent huwelijk tussen cello en koor. Een ervaring die zich niet gauw meer zal aandienen.

Meer info: Handelsbeurs en Arne Deforce

Gisteren kregen we op het Krikri festival een poëtisch-muzikaal aperitief – daarover waarschijnlijk later meer – en vanavond barst het feest volledig los met optredens van topdichters en -performersHeleen Van Haegenborgh, Gerhard Rühm & Monika Lichtenfeld, Harald Muenz, het naar Australië uitgeweken Nederlandse duo Sjaak de Jong & Jeltje, Giovanni Fontana, Vincent Barras, Rick Scott & Bess Philips (F’loom), Tomomi Adachi en als top of the bill de Amerikaase componist en trompettist Jalalu-Kalvert Nelson.

Heleen Van Haegenborgh studeerde piano bij Katrijn Friant, Claude Coppens en Daan Vandewalle en volgde masterclasses bij Claire Chevalier, Levente Kende, Louis Pas en Boyan Vodenicharov. Naast het spelen van hedendaagse muziek in kamermuziekverband en als soliste is Heleen ook aktief in multimediaprodukties. Een projekt rond de dansmuziek van John Cage voor prepared piano met danseres Femke Gyselinck en een ander projekt rond Songbooks met fotografe Katrien Vermeire zijn hiervan voorbeelden. Sinds kort vormt ze een trio met de gebroeders Dousselaere (Benjamin – elektrische gitaar en Lieven – elektronika) dat eigen komposities en improvisaties speelt.

Gerhard Rühm & Monika Lichtenfeld sloten gisteravond op onvolprezen wijze de avond af met ‘Sprechduette’, enkele veelgesmaakte poëtische parels van het hoogste niveau, en daar breiden ze vanavond ongetwijfeld een vervolg aan dat niet te versmaden valt.

Het wordt een ideale mix van taal, stem, muziek en technologie. Een absolute aanrader dus.

Plaats ven het gebeuren: Galerij Link, Blekersdijk 39, 9000 Gent
Meer info: Krikri

De vijfde – en voorlopig laatste – editie van het Krikrifestival staat bijna helemaal in het teken van Gerhard Rühm. Rühm (Wenen, 1930) studeerde piano en compositie aan de Weense Muziekacademie en kreeg privéles van Josef Matthias Hauer. Tijdens een lang bezoek aan Libanon studeerde hij tevens oriëntaalse Muziek. Midden de jaren ’50 was hij één van de oprichters van de Wiener Gruppe (Achleitner, Artmann, Bayer, Rühm en Wiener).
‘In de starre, conservatieve sfeer van de jaren vijftig en zestig herontdekte die groep een traditie die tegelijk surrealistisch, dadaïstisch en volks was; zij trachtte zich te verzetten tegen de groeiende vervreemding die het individu zijn rechtstreekse, tastbare ervaring ontnam en wilde poëzie ontdekken in het wilde experiment, in de montage en in de woordspeling, in fonetische hoogstandjes en happenings, in een mengeling van reclame en nonsens, in spotzieke provocatie, in een project als het dirigeren van een vogelkoor, of het bouwen van een tien kilometer lang huis of het drukken van een fake-krant voor één persoon. Deze goochelaars brachten nieuw leven in het verstarde Oostenrijkse culturele klimaat ‘, zo schreef de Italiaanse cultuurfilosoof Claudio Magris in zijn befaamde boek “Donau” (1988).

Tijdens de jaren ’50 en 60 wijdde hij zich hoofdzakelijk aan literatuur. Niet dat dit feit hem ook maar enigszins in een vakje stopt. Mengvormen en te overschrijden grenzen genieten zijn voorkeur. Visuele Poëzie, gestuele en conceptuele tekeningen, Fotomontages en boekobjecten, auditieve Poëzie, Chansons, Melodrama’s, klankpoëzie, … Rühm verkende alle mogelijke terreinen waar de paden nog niet platgetreden waren. Voor zijn geschriften en hoorspelen kreeg hij tal van onderscheidingen, waaronder de Oostenrijkse staatsprijs voor literatuur in 1991.

Vanavond – vrijdag 21 april vanaf 19.30 u – staan er optredens van Jan Cherlet, Dirk Veulemans, Tomma Wessel, Dirk Moelants & de Japanse sopraan Hiroko Masaki en een performance van eregast Gerhard Rühm himself op het programma.

De brugse percussionist Jan Cherlet vormt samen met fluitiste Elke tierens Duo XXI is meer dan een fluit-slagwerkduo. In hun projecten gaan ze op zoek naar een unieke klankbeleving. Op ons repertoire staan dan ook de werken die de wereld van slagwerk en fluit verruimen tot een boeiende, afwisselende klankenwereld.

Dirk Veulemans (°Oostende 1956) volgde in 1987 het seminarie Elektronische Muziekcompositie aan het Conservatorium te Antwerpen bij Joris de Laet. Zijn wetenschappelijke opleiding vormt daarbij een uitstekende basis. Hij legt zich toe op het maken van multikanaals tapecomposities en realiseerde compositieopdrachten voor diverse culturele organisaties. Hij heeft jarenlang samengewerkt met het SEMensemble van Joris de Laet. Zijn composities en installaties zijn te horen geweest op concerten en festivals in Nederland, Frankrijk, Duitsland, Zwitserland, Canada, Bulgarije en België en in verschillende radiouitzendingen. Hij is actief lid van de componistenvereniging BEFEM (Belgische federatie elektroakoestische muziek).
Dirk Veulemans werkt ook samen met ensembles voor hedendaagse muziek waar hij voor de elektronische muziekcomponent zorgt. Hij werkt sinds 1999 samen met het Spectra-ensemble aan happenings en concerten. Hij heeft diverse malen met IPEM/Stichting Lucien Goethals samengewerkt tijdens concerten voor elektroakoestische muziek. Hij werkte mee aan de festivals voor experimentele poëzie van KRIKRI vzw. Hij is stichtend lid van het Kunstarbeiders Gezelschap (KaG) dat een Europese werking ambieert en waar hij met internationale musici samenwerkt.
In juni 2004 is de CD “The weasel is living on the lofts now” uitgebracht met zijn muziek.

Tomma Wessel studeerde blokfluit en piano aan de conservatoria van Lübeck, Gent en Brussel.Ze legt zich vooral toe op het uitvoeren van hedendaagse muziek en was te horen op belangrijke podia en festivals. Tomma Wessel creëerde tientallen werken van Belgische en buitenlandse componisten, zoals o.a. van Luc Brewaeys, Alvin Curran, Moritz Eggert, Geert Logghe, Helmut Oehring, Lucien Posman, Frederic Rzewski, Volker Staub, Serge Verstockt, Errollyn Wallen en Christian Wolff. Ze is medeoprichtster van het blokfluitensemble APSARA dat alle aspecten van het hedendaagse repertoire aan bod wil laten komen. Daarnaast musiceerde Tomma Wessel ook samen met orkesten en ensembles als Ex Tempore, Musica Antiqua Köln, Champ d’Action, Collegium Instrumentale Brugense, Prometheus-Ensemble, Spectra, Het Vlaams Symfonieorkes , en werkte ze mee aan verscheidene radio- en cd-opnames. Zij is docente voor hedendaagse blokfluitmuziek aan het Conservatoire Royal de Bruxxelles en lerares blokfluit en kamermuziek aan het muziekconservatorium van Brugge. Momenteel doctoreert Tomma Wessel over blokfluit aan de Faculteit der Kunsten van de Universiteit van Leiden en aan het Orpheus-Instituut Gent.

Dirk Moelants studeerde musicologie aan de Uniersiteit van Gent, waar hij in 2002 zijn doctoraatstitel behaalde met een proefschrift getiteld “Een model voor ritmeperceptie toegepast op de muziek van de 20ste eeuw”. Momenteel werkt hij als doctor-assistent aan de Gentse musicologie-afdeling, waar hij o.a. muziektheorie en etnomusicologie doceert. In zijn onderzoek concentreert hij zich op ritme en timing in de waarneming en uitvoering van muziek, waarbij hij een brug probeert te slaan tussen de traditionele muziektheorie en de experimentele muziekpsychologie.
Moelants is eveneens actief als gambaspeler. Naast het traditionele oude repertoire voor dit instrument, legt hij zich ook toe op hedendaagse klassieke en traditionele muziek van diverse culturen. Zo creëerde hij werk van jonge componisten als Bruno Forment, Kristof Lauwers, Stefaan Smagghe en Thomas Smetryns.

Plaats ven het gebeuren: Galerij Link, Blekersdijk 39, 9000 Gent

Meer info: Krikri en Krikri 2006 – Rühm zentral (pdf)

Maandagavond ging ook de vijfde editie van het Krikri-festival – een vierdaags festival omtrent polypoëzie – van start. Vanavond – donderdag 20 april – brengen Godfried-Willem Raes en Moniek Darge eigen musicopoëtisch werk van diverse klankdichters.
Godfried en Moniek hebben in binnen- en buitenland reeds het podium gedeeld met klankpoëziekunstenaars als Josef Anton Riedl, Henri Chopin, Gust Gils en François Dufresne. Voor het Krikri festival selekteerden ze een aantal klassieke werken uit de klankpoëzie zodat het publiek op dit concert kan genieten van o.a. de Ursonate van Kurt Schwitters en de Duivelsval van Ernst Jandl.
De Amerikaanse multimediakunstenaar Lewis Gesner loodst het publiek met een openlucht “draggin-performance” van Galerij Link naar de koncertzaal van Stichting Logos voor een slotverrassingsperformance.

Plaats ven het gebeuren: Galerij Link, Blekersdijk 39, 9000 Gent en Logos Tetraeder, Bomastraat 26, 9000 Gent

Meer info: Stichting Logos en Krikri

De concertenreeks – samengesteld door (K-RAA-K)3 – speelt helemaal in op de beleving. Het idee ‘audiovisuele concerten’ is opengetrokken naar concerten met een hoog performance-gehalte.

 

Vanavond om 21.00 u wordt de aftrap gegeven met Phill Niblock en Thomas Ankersmit.
De 72-jarige Phill Niblock is de perfecte belichaming van de audiovisuele kunstenaar. Als muzikant stond hij aan de wieg van het Amerikaanse minimalisme, maar hij ontwikkelde zich ook tot een getalenteerde documentairemaker. Live gaan beide elementen hand in hand: Niblock wil de luisteraar onderdompelen, hen het geheel op een intuïtieve manier laten ervaren.
Niblock wordt vergezeld door de Nederlandse saxofonist Thomas Ankersmit, die ons met zijn altsaxofoon op ongekend en radicaal sonorisch grondgebied brengt.

Vrijdag – eveneens om 21.00 u – is het dan de beurt aan de psychedelische folk van Es en de energieke jazz-clash van Supersilent.
Het Noorse Supersilent omschrijft het eigen geluid het liefst als “no-man’s-land-music”, een toepasselijke term voor de clash tussen jazz, elektronica, ambient en hedendaagse compositie.
Es of de Fin Sami Sänpäkkila is de spilfiguur in de bloeiende hedendaagse Finse folk- en improvisatiescene.

Zaterdag in de vooravond – 18.00 u – brengt FM3 een ultraminimale set met de Buddha Machines
Het Chinese duo FM3 maakt reeds enige tijd furore met deze mysterieuze maar onweerstaanbare anti-iPod: een kleine goedkope speaker met een volumeknop en 9 ambient loopjes om tussen te kiezen.

En als afsluiter zondag om 18.00 u kun je genieten van de bizarre performance van de voormalige sounddesigner van Nokia, momenteel aan het werk onder de naam Goodiepal.
“I am MTV, quiz shows, Queen and Microsoft on the inside, or at least I am a product of that. My music represents the rise of New Europe, and I hope it speaks a language of origin, big companies, expanding, computing, banishment, and fatal numbness“, stelt deze Deense fantast.

Meer info over deze concerten : Courtisane, Vooruit en (K-RAA-K)3

De vijfde editie van het Courtisane Festival palmt opnieuw het Gentse Kunstencentrum Vooruit in en laat geen vierkante meter onbenut om kortfilm- en videoprogramma’s, concerten, performances en tentoonstellingen te bundelen in een programma dat sterk buiten de lijntjes van een traditioneel kortfilmfestival kleurt.

Courtisane combineert hedendaags met actueel historisch werk en zoekt de raakpunten met muziek, performance en beeldende kunst op. (K-RAA-K)3, platform voor avontuurlijke popmuziek, stelt een reeks van unieke concerten en performances samen. En voor de gelegenheid presenteert Fricties, het platform voor mediakunst binnen Vooruit, een residentie van Avatar, het Canadese mediakunstencollectief.

Courtisane Festival voor kortfilm, video en nieuwe media
19 – 23 april 2006
Vooruit Gent
Een coproductie van Courtisane, Vooruit en (K-RAA-K)3