Maand: september 2006

Intieme Brieven van Leoš Janácek is ongetwijfeld het meest tot de verbeelding sprekende werk dat je te horen zal krijgen. Want de 64-jarige componist schrijft dit passionele werk vol vervulling en verlangen voor de jonge studente Kamila, op wie hij een amper maand voor zijn dood stapelverliefd is geworden.

 

Janácek (1854-1928) was patriot in hart en ziel en dus ook een felle verdediger van de Tsjechische taal en muziek. Hij bouwde een verzameling op van Moravische volksliederen en dansen, gaf ze uit en schreef er variaties op. Vanuit zijn etnografische studies ging hij over tot het onderzoek van de mogelijkheden van de stem. Zijn melodietheorie zou de basis vormen van een nieuw realisme in zijn muziek. Janáceks stijl geeft de indruk van natuurlijkheid en grote vrijheid. Hij is een vernieuwer die dankzij zijn studies van volksmuziek,harmonie en linguïstiek tot een nieuwe muziektaal is gekomen. Janáceks vernieuwingen hebben een fundamentele bijdrage geleverd aan de West-Europese muziek.

De erkenning bleef echter lang uit, precies door het nieuwe karakter dat aanvankelijk niet begrepen werd. Tot aan zijn zestigste was Leos Janácek niet meer dan een plaatselijke beroemdheid, enkel bekend in zijn directe omgeving, Moravië. Pas met de de eerste opvoering van zijn opera Jenufa in Wenen (1916) kreeg hij de internationale erkenning die hij verdiende. Nu wordt Janácek beschouwd als één van de grootste Tsjechische componisten uit de geschiedenis, en heeft hijook erkenning gekregen als toonaangevend muziekdramaticus van de twintigste eeuw.

 

Binnen het genre nemen de beide strijkkwartetten van Leos Janácek een zeer specifieke plaats in. Het strijkkwartet geldt immers al van bij zijn ontstaan – bij Corelli en Haydn – als de meest abstracte onder de muziekvormen, als terrein waarop componisten hun vaardigheden kunnen uittesten. In dit opzicht staat het strijkkwartet het verste af van de programmamuziek. En een programma ligt precies aan de basis van Janáceks Intieme Brieven. De titel spreekt trouwens voor zich : het stijkkwartet is een van de tederste lofzangen op de geliefde ooit geschreven. De brieven in kwestie zijn deze van de oude componist aan zijn veel jongere vriendin Kamila Stösslová, een heel intense briefwisseling trouwens, van maar liefst zevenhonderd exemplaren over een periode van elf jaar. Ze zijn tot op heden enkel gedeeltelijk in het Tsjechisch uitgegeven.

 

Programma:

 

Spiegel String Quartet

Tijd en plaats van het gebeuren :

 

Zaterdag 30 september 2006 om 20.00u

Abdijen- en Priorijenweekend

Kasteel van Horst

Holsbeek

Meer info: www.davidsfonds.be/burchtenenforten

———————————————————-

Zondag 1 oktober 2006 om 11.30 u

Sint-Martinuskerk

Zomergem (toegang gratis)

 

Meer info : www.festivalvanvlaanderen.be , www.spiegelstringquartet.com en www.leosjanacek.co.uk

 

Extra : Zdenka Janackova, geplaatst door Luc op www.czechslovakforum.be, 25 juli 2006

Naast de meer reguliere kunstopleidingen kan men in Sint -Lukas Gent nu ook terecht in een atelier voor multidisciplinaire kunstuitingen. Beeld en geluid zijn er daar twee van. Op vraag van docente Esther Venrooy (die vorig jaar zelf te gast was op het festival) dienden studenten projecten in die ze tijdens het Happy New Ears-festival wilden realiseren. Zeven onder hen werden geselecteerd: Pauwel De Buck & Mieke Lambrigts, Carlo Roffare, Bram De Jonghe, Jeroen Vandesande, Yorick Phlypo, Arne Depuydt & Jan Fack, Jana Van Maele & Wim Van Gucht. Zij bezetten van maandag 18 tot en met zaterdag 30 september de verdiepingen van de fabriek H. Hart. Op de laatste dag zetten ze hun deuren open en is hun werk te bekijken en te beluisteren.

Happy New Ears-residentie i.s.m. Hogeschool voor Wetenschap & Kunst, afdeling Sint-Lukas Gent
www.esthervenrooy.com

———————————————————-

De uit Harelbeke afkomstige Françoise Vanhecke wijdt haar volledige muzikale carrière aan de creatie en interpretatie van hedendaagse composities. Ze krijgt hiervoor internationale erkenning en is een graag geziene gaste op binnen- en buitenlandse podia. In “Electroshocked” (regie Harold David) trekt haar personage zich terug in de wereld van robots en machines, bijgestaan door haar bionische gezelschapsdiertje James. Hij reageert alleen op de stem van zijn meester. Binnen deze setting laat Vanhecke op de haar gekende, speelse manier werk horen van Georges Aperghis, Sophie Lacaze, The Errorz, Laurent Chassain, Irma Bilbao, Dimitri Terzakis en Chiel Meijering. Via een eclectische keuze gaande van de meest complexe partituur tot de meest vrije muziek vermengd met improvisatie, ontpopt Electroshocked! zich tot een ludiek en vrolijk spektakel. Françoise Vanhecke brengt hier een zeer toegankelijk repertoire dat ook niet-geïnitieerden uitnodigt om na te denken over de evolutie van onze wereld met haar contradicties en vastgeroestheden.

www.francoisevanhecke.be

————————————————————–

Saxofonist Evan Parker is een levende legende in de wereld van de geïmproviseerde muziek. Zijn werk is van een enorm belang en inspireerde ontelbare muzikanten. Hij is er nu 62, werkt onverstoorbaar verder en is ondertussen te horen op zo’n 250 cd’s, ondermeer bij ECM. In zijn elektro-akoestisch kwartet staat gemengde elektronica én improvisatie centraal. Dankzij een jarenlange samenwerking weten zijn muzikanten als geen ander een elektronisch web te weven rond Parkers intrigerende saxofoonspel. Hij is in goed gezelschap met Paul Lytton (percussie en live-electronics – al in duo met Parker in 1969), Paul Rutherford (trombone) en Lawrence Casserley (signal processing instrument).

European Free Improvisation Pages en Lawrence Casserley

Tijd en plaats van het gebeuren :

Zaterdag 30 september 2006
Experimenteel Atelier Sint-Lucas : 16.00 u
Heilig Hartfabriek
Dam 2a
8500 Kortrijk

Electroshocked : 18.00 u
Frances-Marie Uitti & Pierre Berthet : 18.00 u / 20.15 u
Evan Parker Electro-Acoustic Quartet : 18.00 u / 20.15 u
Budascoop (ex-Pentascoop)
Kapucijnenstraat 10
8500 Kortrijk

Meer info : www.happynewears.be

De Amerikaanse celliste Frances-Marie Uitti beweegt zich tussen twee werelden. Met haar talent en behendigheid overhaalde ze vooraanstaande componisten (Louis Andriessen, Luigi Nono, Giancinto Scelsi, Jonathan Harvey,…) voor haar te componeren. György Kurtag schreef zelfs ongevraagd zijn ‘Message to Frances-Marie Uitti’, gevolgd door een hommage aan Cage. Tegelijk ontwikkelde ze een erg persoonlijke manier van musiceren, zoals het strijken van de cello met twee bogen. Een unieke manier van spelen die een rijke harmonie met zich meebrengt.

Het is net die diversiteit die Pierre Berthet interesseert. Instrumentenbouwer en geluidskunstenaar Pierre Berthet is iemand die graag filosofeert over de beleving van geluid en muziek. “Ce que j’écoute est-il bien là ou est-ce moi qui l’invente ? Pourquoi est-ce que j’entends ce son maintenant et pas avant ? Est-ce qu’il a était là avant ?” (*).
Het geeft aan hoe Berthet tegenover muziek, geluid en zijn eigen bijdrage bij de creatie van muziek aankijkt en factoren zoals toeval, onvoorspelbaarheid en vooral de individuele ervaring van zowel kunstenaar als toeschouwer daarbij een eigen rol laat spelen. De klankinstallaties die hij bouwt hebben vaak lange snaren als belangrijkste onderdeel. Die metalen snaren worden aangestreken door stukjes stof en versterkt door metalen keteltjes. Voor dit festival koos hij voor de ‘piano prolongé’: een piano waarvan de snaren verlengd worden in de ruimte.

Het eerste (of tweede) deel van de avond is gereserveerd voor de hoofdtelefoons van ‘Solitude‘, een multimediawerk van kunstenaar Arnoud Noordegraaf en componist Robert van Heumen. Solitude werd gecreëerd in opdracht van November Music 2005. Omringd door beelden en met geluid dat uitsluitend via hoofdtelefoons gehoord kan worden, vertellen Noordegraaf en van Heumen het dagelijkse leven van een stedeling: van wandelingen in de stad tot de eenzaamheid van een hotelkamer. Noordegraaf en van Heumen baseerden zich hiervoor op de roman ‘The Invention of Solitude’ van Paul Auster. Er zijn diverse verhaallijnen die net als Russische matroesjka-popjes in elkaar passen. De verhalen klinken soms harmonisch, soms chaotisch, soms verontrustend. Stem strijdt met stem, personage met personage. Met koptelefoons op en gescheiden van de andere toeschouwers door transparante projectieschermen bevindt u zich in uw eigen audiovisueel decor. Een bevreemdende en beklijvende ervaring !

Tijd en plaats van het gebeuren:

Vrijdag 29 september 2006
Frances-Marie Uitti & Pierre Berthet: 20.15 u
Solitude : 19.00 u / 22.00 u
Budascoop (ex-Pentascoop)
Kapucijnenstraat 10
8500 Kortrijk

Meer info : www.happynewears.be , www.uitti.org en www.inexcelsisvideo.net/solitude/

(*) ‘Happy New Ears festival : festival voor nieuwe muziek‘ op Kwadratuur.be, 10/09/2006

Vrijdagavond vormen de Handelsbeurs en de Sint-Barbarakerk vormen het podium voor een heel uitzonderlijk dubbelconcert. Laureaat van de cultuurprijzen 2005 Capilla Flamenca en pianist Jef Neve geven op geheel eigen wijze invulling aan een oude, vrijwel vergeten improvisatiemethode: het Contrapunto alla mente. Capilla Flamenca slaat aan het improviseren in de Sint-Barbarakerk, daarna gaat Jef Neve met dezelfde melodieën aan de slag in de Handelsbeurs.

Het ‘contrapunto alla mente’, waarbij meerdere stemmen improviseerden op één enkele melodielijn, is een muziekpraktijk die vooral tijdens de bloeiperiode van de polyfonie in de 15e en 16e eeuw werd beoefend. Vandaag krijgt deze improvisatiemethode opnieuw de volle aandacht. Zowel Capilla Flamenca als Jef Neve hebben voor aanvang van dit concert geen idee welke noten er precies zullen gaan klinken. Ze baseren zich slechts op een aantal ‘cantus firmi’ (basismelodieën). Een boeiende, uitdagende vergelijking tussen jazz en vroege muziek, waarbij geen van beide metiers de risico’s uit de weg zal gaan.

Het vocaal-instrumentaal ensemble Capilla Flamenca ontleent zijn naam aan de voormalige hofkapel van keizer Karel V. Toen deze vorst in 1517 de Lage Landen verliet, nam hij zijn beste musici mee om hem als ‘levende polyfonie’ te vergezellen naar Spanje. De huidige Capilla Flamenca rekruteert haar uitzonderlijke musici hoofdzakelijk in Vlaanderen om het unieke timbre van deze schitterende muziek uit 1400-1600 in haar volle ‘authenticiteit’ te
laten weerklinken. De samenwerking met vooraanstaande musicologen leidt tot unieke en grensverleggende programma’s geïnspireerd op de historische modellen.

Jef Neve is één van de speerpunten van een nieuwe Belgische generatie. In zijn composities klinken echo’s van Brad Mehldau en Keith Jarrett door, maar de pianist heeft vooral veel Jef Neve te bieden. Neve werkte zich in korte tijd op tot een jazzpianist pur sang, zonder daarbij zijn klassieke vorming te verloochenen. Naast zijn snel groeiende carrière in de jazz, bracht Jef Neve eerder dit jaar een reeks concerten met een klassiek programma met o.a. de Goldberg Variaties van J.S. Bach.

Tijd en plaats van het gebeuren:

Capilla Flamenca, Jef Neve & friends – ‘contrappunto alla mente’
Vrijdag 29 september 2006om 20.00 u
Sint-Barbarakerk en Handelsbeurs
Kouter 29
9000 Gent

Het concert start in de Sint-Barbarakerk (Savaanstraat 33)

Meer info : www.festival.be, www.handelsbeurs.be, www.capilla.be en http://users.pandora.be/jefneve

Elders op Oorgetuige : ‘Jef Neve Trio : close encounters of an unknown kind‘, 3/06/2006

Voor wie bezeten is door hedendaagse muziek, is er dit concert met het Ensemble Recherche, dat al meer dan twintig jaar het hedendaagse muziekleven verkent. In Brussel maakt het zijn opwachting voor een buitengewone avond rond het kruim van de Duitse modernisten. Centraal staat een gloednieuwe compositie van het genie Wolfgang Rihm.

Het stuk is een voorlopige, maar niettemin autonome versie van Wolfgang Rihms muziek voor de voorstelling ‘I am a mistake’ van Jan Fabre, een opdrachtwerk voor ECHO (European Concert Hall Organisation) dat volgend seizoen integraal wordt gebracht in het Paleis voor Schone Kunsten. De versie van deze avond heet ‘Séraphin-Sphäre‘: een zuiver instrumentaal work in progress.

Het Duitse Ensemble Recherche, opgericht in 1985, is één van de markantste ensembles voor nieuwe muziek. Heeft met meer dan 400 premières van nieuwe werken mede gestalte gegeven aan de ontwikkeling van de hedendaagse kamer- en ensemblemuziek. Het ensemble Telt negen solisten en heeft een eigen dramaturgische visie. Hun repertoire begint bij de klassiekers uit de late 19e eeuw en reikt van bv. de Franse impressionisten over de Tweede Weense School en de expressionisten tot de School van Darmstadt, het Franse spectralisme en verder tot hedendaagse avant-gardistische experimenten. Daarnaast zijn ze ook geïnteresseerd in de hedendaagse kijk op muziek van vóór 1700.

Wolfgang Rihm (° 1952 ), bij ons vooral bekend als komponist van de kameropera “Jakob Lenz”, heeft naast een aantal opera’s ook diverse liedbundels geschreven, en openbaart zich daarmee tot één van die hedendaagse komponisten met een speciale interesse en gave voor het schrijven van vokale muziek.

Wolfgang Rihm is één van de bekendste componisten van zijn generatie, en alleszins de meest representatieve componist van de jonge Duitse muzikale beweging die men soms de ‘New Simplicity’ noemt , maar die men wellicht beter zou omschrijven als neoromantisme of neoexpressionisme. Hij begon reeds te componeren op 11-jarige leeftijd, zodanig dat hij op zestienjarige leeftijd bij uitzondering toegelaten werd in de compositieklas van Eugen Werner Velte en deze studie volgde terwijl hij zijn secundaire studies afmaakte. Hij kwam voor het eerst naar Darmstadt voor de zomercursus in 1970, maakte er kennis met Karlheinz Stockhausen bij wie hij in 1972 in Keulen zou gaan studeren. Later studeerde hij ook nog compositie met Klaus Huber en musicologie met Hans Heinrich Heggebrecht in Freiburg. Hij schreef een zeer omvangrijk oeuvre bij elkaar en werd al snel beroemd met zijn kameropera nr. 2 Jakob Lenz ( 1977/1978 ). Hij werd talloze malen onderscheiden en gelauwerd : naar aanleiding van zijn 50ste verjaarsdag werd hij in heel Europa met diverse festivals en concerten geëerd. Momenteel woont en werkt hij deels in Karlsruhe en deels in Berlijn.

Behalve Rihm staan nog twee andere Duitse componisten op de affiche, waaronder Hans Werner Henze. Zijn Sonate voor zes instrumentisten vormt de muziek bij de film ‘L’amour à mort‘ van Alain Resnais. Henzes muziektaal ligt in de lijn van de lyrische seriële stijl van Alban Berg en Karl Amadeus Hartmann.

Isabel Mundry tenslotte werkt sinds 1998 op het ruimtelijke aspect van de muziek. Ruimte is geen stabiel element, ze wordt voortdurend opnieuw gecreëerd dankzij de opeenstapeling van de melodische lijnen maar ook door de verschillende niveau’s van aanwezigheid van de instrumenten. Dit krijgen we ook te horen in het stuk ‘Traces des moments’.

Programma:

• Hans Werner Henze, Sonate für sechs Spieler (1984)
• Isabel Mundry, Traces des moments (2004)
• Wolfgang Rihm, Séraphin-Sphäre (nieuw werk)

Tijd en plaats van het gebeuren:

Ensemble Recherche o.l.v. Titus Engel
Zaal Paleis voor Schone Kunsten – Henry Le Boeufzaal
Ravensteinstraat 23
1000 Brussel

Meer info : www.bozar.be en www.ensemble-recherche.de  

De Brits-Australische Stevie Wishart werkt als componiste en muzikant met viool, draailier, stem en elektronica. Ze bespeelt een uiterst breed muzikaal palet: van middeleeuwse muziek over pop tot hedendaags minimalistisch, ze beheerst het allemaal. Bovendien koestert deze dame een passie voor de wetenschappelijke basis van muziek.
Haar ervaring met hedendaagse en middeleeuwse muziek bracht haar tot compositiesystemen voor zowel akoestische als elektronische media. In haar projecten worden improvisatie-en multimediaprocessen vaak gezien als een link tussen middeleeuwse en hedendaagse kunstvormen.

Reizend tussen Australië en Europa put haar werk ook uit deze contrasterende landschappen en geschiedenissen (natuur/stedelijk). Historisch onderzoek en het ontwikkelen van het repertoire van haar ensemble ‘Sinfonye’ (11de tot 15de eeuw) hebben geleid tot het ontdekken van vrouwelijke dichtercomponisten en muziek geschreven voor de vrouwelijke stem, en resulteerde in 8 CD’s met middeleeuwse liefdespoëzie en verwante instrumentale muziek. 

Daarnaast koestert Wishart een passie voor de wetenschappelijke basis van muziek. Met ‘The Sound of Gesture‘ voegt ze een nieuw hoofdstuk toe aan haar muzikaal oeuvre. Samen met Ian Winter, professor in de neurofysiologie, en geluidsanalist Todor Todoroff tracht ze het geluid van neuronen of zenuwcellen in de hersenen om te zetten in muziek. Ze maakt als het ware de toonhoogte van werkende zenuwcellen hoorbaar. Daarenboven gaat ze een akoestisch experiment aan waarbij ze een interactief systeem opzet dat de manipulatie van geluid in 3D mogelijk maakt.

Ian Winter is als professor neurofysiologie verbonden aan de universiteit van Cambridge. Een gedeelde passie voor de wetenschappelijke en neurologische basis van geluiden bracht hem, Stevie Wishart en Todor Todoroff samen. Samen onderzochten ze hoe auditieve informatie verwerkt wordt in de zenuwcellen in onze hersenen. Winter bestudeert dit fenomeen als wetenschapper,
terwijl Wishart (als muzikante) en Todoroff (als geluidsanalist) voornamelijk geïnteresseerd zijn in de link met muziek. Wishart tracht de hersenactiviteit bij een geluidssignaal hoorbaar te maken
via nieuw ontworpen computertechnologie. Datgene wat in de hersenen gebeurt tijdens het horen van muziek, wordt op zich weer omgevormd tot muziek. Muziek op het tweede niveau als het ware. Die technologie werd ontwikkeld met de hulp van Ian Winter.

Het concert wordt voorafgegaan door een lezing door waarin prof Winter het concept en de samenwerking tussen wetenschapper en muzikant toelicht.

Tijd en plaats van het gebeuren:

Vrijdag 29 september 2006
Ian Winter, Lezing The neural basis of sound sensation : 21.00 u
Stevie Wishart, The Sound of Gesture Composed & Improvised : 22.00 u
Kunstencentrum Vooruit
Sint-Pietersnieuwstraat 23
9000 Gent

Meer info : www.vooruit.be , www.homofuturis.be en www.laudanum.net/ut (Stevie Wishart, met audio)

Naar aanleiding van de recente restauratie van de ‘De Oesterprinses‘, een komische stille film uit 1919 van de Duitse regisseur Ernst Lubitsch – vooral bekend van klassiekers zoals ‘Ninotchka’ (1939), ‘The Shop Around the Corner’ (1940) en ‘Heaven Can Wait’ (1943) – waarin de dochter van een schatrijke oesterkoning per se een prins als man wil, maar per ongeluk met diens onbenullige vriend trouwt, componeerde Peter Vermeersch vorig jaar een nieuwe soundtrack bij deze briljante satire. Tijdens de voorstelling speelt FES de filmcore live. Het wordt filmisch muziek kijken waarbij stilzitten quasi onmogelijk is.
De Oesterprinses met live muziek van Flat Earth Society en Peter Vermeersch is een co-productie van Bonk vzw, het Festival van Vlaanderen , het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen – Gent , Kunstencentrum Vooruit , Motives Festival Genk , De Singel en de Opéra de Paris . De productie ging in wereldpremière op vrijdag 7 oktober 2005 in Kunstencentrum Vooruit als vooropening van het filmfestival en was afgelopen zomer ook al te gast op ‘Klinkende Munt’ in Brussel.
Tijdens het komende seizoen trekt deze uitzonderlijke productie o.a. naar Hongarije en Nederland. In 2006-2007 staat De Oesterprinses ook geprogrammeerd in de Opéra de Paris, de prestigieuze opera waar Gentenaar Gerard Mortier intendant is. De film is daarnaast geselecteerd voor het prestigieuze filmfestival voor zwijgende films in het Italiaanse Pordenone (7 t/m 14 oktober).

Tijd en plaats van het gebeuren:

Flat Earth Society olv. Peter Vermeersch, De Oesterprinses
Vrijdag 29 september 2006 om 20.00 u
deSingel – Rode Zaal
Desguinlei 25
2018 Antwerpen

Meer info : www.desingel.be en www.fes.be

Review : De Oesterprinses , Bruno op Gentblogt, 8/08/2005

‘Elektroakoestische muziek’ is de benaming voor de muziekvorm die nieuwe geluiden maakt. Het verspreiden van deze muziek in de ruimte (spatialiseren) maakt de sensatie compleet.
Deze muziekvorm is niet zomaar uit het niets ontstaan, maar viert ondertussen bijna zijn 60ste verjaardag en vloeit voort uit de ontwikkelingen binnen de componeertraditie van de klassieke muziek.
Heel wat grote namen hebben trouwens de nieuwe klankmogelijkheden gretig toegepast in hun werk (Ligeti, Kagel, Berio, Varèse, ..). Ondertussen is een groeiende groep componisten en onderzoekers bezig met het onderzoeken van de nieuwe mogelijkheden die de elektronica en informatica ons dagelijks blijft aanreiken.

Voor een aangename kennismaking is het natuurlijk de kunst, de goede composities te selecteren en die te beluisteren in de beste omstandigheden. En juist dàt is de bedoeling van de driedelige cyclus ‘Elektronische luistermuziek’ , georganiseerd door het Gentse KunstArbeidersgezelschap in het kader van KaG-Elektro 2006. Er wordt gebruik gemaakt van een 14-kanaals surroundsysteem om de wonderlijke klanken door de ruimte te laten bewegen, en bij elk van de composities wordt een korte toelichting gegeven. Het eerste concert vond plaats op 18 mei, het derde en laatse concert in de reeks volgt op donderdag 16 november.

Op het programma staan werken van componisten die elkaar kennen en elkaar op één of andere manier beïnvloed hebben. Hoe de vork juist aan de steel zit, zal hopelijk duidelijk worden tijdens het concert zelf. Een aantal van de componisten zal trouwens op het concert zelf aanwezig zijn.

Het programma werd samengesteld door Dirk Veulemans en Jef Nuyttens in samenwerking met KaG. Dirk Veulemans (1956) is – naast informaticaleraar- ook zelf componist en uitvoerder van elektroakoestische muziek. Hij volgde in 1987-88 het seminarie voor elektronische muziek in het Conservatorium te Antwerpen bij Joris de Laet en heeft nadien lang met het SEMensemble van De Laet samengewerkt in concerten en happenings. Zijn muziek bevat dikwijls associaties met de verwondering voor wat hem omringt zoals de fysische natuur, sociologie, communicatie enz. Sinds 1999 werkt hij als uitvoerder elektronische muziek ook samen met enkele ensembles voor hedendaagse muziek , waaronder SpectraEnsemble en KaG. Zijn gevoeligheid voor het rekenapparaat “computer” maken dat zijn composities veel algoritmisch gestuurde klankprocessen bevatten. Omdat hij de ruimtelijke component in de muziek belangrijk vindt heeft hij een eigen 8 kanaalsstudio en een 12 kanaals-concertinstallatie uitgebouwd. Daarmee is hij dikwijls in binnenen buitenland te horen.

Jef Nuyttens (1979) is van de jongere aankomende generatie en componeert elektronische muziek en soundscapes. Hij studeerde aan het Lemmensinstituut en volgde 3 jaar compositielessen aan het Koninlijk Concervatorium in Brussel. Vanuit zijn liefde voor de muziek en zijn fascinatie voor geluid, is hij elektronische composities beginnen maken en opleidingen gaan volgen als geluidstechnicus. Op dit moment vooral actief in theater als technicus en ontwerper van soundscapes en muziek voor theater.

Programma :

• Karel Goeyvaerts, Honneurs funèbres à la tête musicale d’ Orphée (1978)
• Joris de Laet, Khene-Dimensioned (1983)
• Jelle Meander, knittterBA!
• Peiman Khosravi, Circular Ruins (2005)
• Jelle Meander, plain english ( )
  Maxence Mercier, Seminal Shaker (2005), Belgische creatie
• Jelle Meander, plain english (and I)
• Jelle Meander, plain english (fuck off)
• Dirk Veulemans, Unerhörte wunderbare Klänge (2006) , Creatie
• Jelle Meander, left square bracket
• Roderik de Man, Cordes invisibles (2004), Belgische creatie
• Jeff & Diederick Nuyttens, Commentaar bij Maulwerke (2005)
• Jelle Meander, spiegel van Alies Ie (2002)

Op de website van KaG staat intussen het volledige programmaboekje met achtergrondinfo over de componisten en toelichting bij de composities online (pdf, 602 kb).

Tijd en plaats van het gebeuren:

Cyclus Elektronische Luistermuziek : concert II
Donderdag 28 september om 20.00 u
ETZ – Ekerse Theaterzaal
Oorderseweg 8
2180 Ekeren

Meer info : KaG en ETZ – Ekerse Theaterzaal

Elders op Oorgetuige : Spreken in tongen, 16/05/2006

De virtuoze percussionist Arnold Marinissen en filmmaakster Ester Eva Damen staken de hoofden bij elkaar om een programma te bedenken met zes videowerken en zes slagwerkstukken.
In “Wake” van Michel van der Aa speelt een slagwerker samen met zijn evenbeeld op het videoscherm terwijl in het stuk van de Italiaan Massimo Mariani Arnold Marinissen een zingende zaag bespeelt. Een concert vol afwisseling met veel premières van nieuwe werken !

Massimo Mariani werkt in Milaan als componist en is vnl. met elektronische muziek bezig. Speciaal voor het concert “Beauty Unrealized” maakte hij ‘A Windy Place‘, een werk voor film, zingende zaag en elektro-akoestische geluiden. Stadsgenoot Roberto Musci is een artistieke duizendpoot. Hij is saxofonist en gitarist en maakt muziek, films en video’s voor televisie en theater. Daarnaast bestudeerde Musci lange tijd intensief muziek uit Afrika, India, het nabije en het verre oosten. Een grote hoeveelheid veldopnames is daarvan het resultaat.

Michel van der Aa (1970) is één van Europa’s meest gevraagde jonge componisten van dit moment. Hij studeerde muziekregistratie en compositie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, en volgde compositielessen bij Diderik Wagenaar, Gilius van Bergeijk en Louis Andriessen. In 2002 voltooide hij een opleiding filmregie aan de New York Film Academy. Zijn stijl wordt gekenmerkt door veelvuldig gebruik van soundtracks, video en filmprojecties, die het theatrale aspect in zijn werk versterken en zijn muzikale vocabulaire verbreden. Voor Van der Aa is muziek meer dan alleen georganiseerde klank of het structureren van noten. In zijn muziek gaan klank en beeld een spel van steeds veranderende perspektieven aan. In zijn composities is het dramatische aspect van groot belang. Hij wordt dan ook wel een dramatisch componist genoemd.
Zijn muzikale taal slaat aan in de wereld. Onlangs tekende hij een contract met de prestigieuze uitgeverij Boosey & Hawkes. Hij bevindt zich daar naast Louis Andriessen als enige andere Nederlander in het uitstekende gezelschap van wereldcomponisten als bv. Elliott Carter, Steve Reich, Helmut Oehring en nog vele anderen.

Wake (1997) is commedia dell’arte voor een slagwerker en een mime-slagwerker. In Wake onderzoekt Van der Aa in hoeverre visueel en hoorbaar spel elkaar kunnen beïnvloeden in een hoorbare canon. De film voor Wake komt speciaal voor dit project tot stand. Wake werd voor het eerst uitgevoerd in december 1997 door Slagwerkgroep den Haag.

Programma: “Beauty Unrealized”

• Ester Eva Damen & Arnold Marinissen – Miniatuur VI
• Roberto Musci & Massimo Mariani – A Windy Place
• Michel van der Aa – Wake
• Rob & Arnold Marinissen – Geprepareerd Bos
• Ester Eva Damen & Christina Viola Oorebeek – Edges
• Gerhard Staebler & Eddy Becquart/Zjuul Devens – Performance für Liebhaber

Tijd en plaats van het gebeuren

Ester Eva Damen & Arnold Marinissen
Donderdag 28 september 2006 om 20.00u
Logos Tetraeder
Bomastraat 26
9000 Gent

Meer info: Stichting Logos en Michel van der Aa

Pianist Fabian Fiorini speelt hedendaagse klassieke muziek, en werkt als componist voor theater-, dans- en filmproducties bij o.m. Ictus, Dick Van der Harst, Anne Teresa De Keersmaeker en Lod. Daarnaast treedt hij ook op met de jazzformaties als Octurn en Aka Moon. De vele invloeden die hij opdeed tijdens zijn reizen naar Afrika, Noord- en Zuid-Amerika liggen aan de basis van het feit dat hij zich niet zomaar voor een welbepaald gat te vangen is. Fiorini stond in 2002 al op het Happy New Ears festival in een trio met bassist Martin Gjakonowski en drummer Chander Sardjoe.

Voor Happy New Ears 2006 wist Fiorini het Italiaanse jazztalent Stefano Bollani tot een pianoduo te verleiden. Stefano Bollani brak door als pianist van Enrico Rava en won in 2000 de Italiaanse Django d’Or. Met trompettist Enrico Rava trad hij trouwens ook al aan op Happy New Ears 2003. Bollani’s virtuositeit gaat hand in hand met een flinke dosis ironie en een onmiskenbare, Italiaanse flair.

Voor deze Happy New Ears creatie nemen Fiorini en Bollani de composities van Monk als uitgangspunt. Beiden nemen plaats achter hun piano en kijken, elk met hun eigen bril, naar het universum van Thelonious “Sphere” Monk, één van de meest invloedrijke muzikanten van de moderne jazz. Ze reizen heen en weer tussen de drie polen Bollani-Fiorini-Monk: virtuoos en poëtisch spel, veeleisende ritmes, hoekige en onverwachte composities. Het resultaat: een verrassende en originele ontmoeting.

Tijd en plaats van het gebeuren :

Fabian Fiorini & Stefano Bollani : Monk Variations
Woensdag 27 september 2006 om 20.15 u
Budascoop (ex-Pentascoop)
Kapucijnenstraat 10
8500 Kortrijk

Meer info : www.happynewears.be, www.jazzinbelgium.com/musician/fabian.fiorini en www.stefanobollani.com

——————————————————

Fabian Fiorini & Stefano Bollani : Monk Variations
Donderdag 28 september 2006 om 23.30 u
Flagey – Studio 1
H.-Kruisplein
1050 Elsene (Brussel)

Meer info : www.flagey.be

Het Stefano Bollani Quintet is ook nog te zien en te horen op Jazz Brugge 2006 op zondag 8 oktober.

Extra: ‘CD-bespreking Stefano Bollani, Småt Småt’, Koen Van Meel op Kwadratuur.be, 25/04/2004